De draad weer oppakken

Daar ben ik weer... Ik moet er even inkomen om weer regelmatig een blogje te schrijven. En om jullie iets te vertellen moet ik natuurlijk wel wat maken ;o)
Het gaat met m'n knie langzaam, maar steeds een stapje in de goede richting. Afgelopen vrijdag was ik bij de orthopeed en die vertelde me dat de stijfheid en de dikte nog wel 3 weken kan duren. Niks aan de hand dus, dat alles nog niet normaal functioneert. Gelukkig kan ik al wel weer fietsen. Het is even lastig op gang komen, maar daarna gaat 't redelijk. Maar goed, geduld hebben dus.

Ondertussen heb ik niet stil gezeten. Ik ben flink in de weer geweest met dingen die ik hier nu nog niet kan laten zien. Jammer! Het is namelijk zo dat wij in de maand december op het werk allemaal voor Wichtelmannetje spelen. Kennen jullie dat?
Ik zal het uitleggen:

"Veel mensen hebben in de winter last van een winterdipje; er wordt verlangend uitgekeken naar de lente en opgezien tegen de verplichtingen tijdens de feestdagen. Juist daarom is het zo heerlijk om elkaar in deze donkere dagen te verwennen met kleine attenties.

In scandinavische landen komt er daarom in de adventstijd een Wichtelmannetje op bezoek. Dat huiskaboutertje weet wel dat de mensen in deze koude en donkere dagen extra verlangen naar wat lichtpuntjes en dat belevenis: "er is aan me gedacht", warmte en licht aan de mensen geeft. Kabouters leven in ons allemaal'. 's Nachts in onze slaap herstellen zij wat er overdag is gebroken. Veel fantasie en werkkracht moeten zij wel hebben, gezien het wonder dat ze elke nacht verrichten: een versleten gevoel omtoveren in levenslust. Maar overdag kunnen wij voor elkaar kabuters zijn. In de daad! Geef je collega eens een kleine kik door een grapje, door wat echte vreugde, door wat warmte, door wat liefde en dat allemaal verpakt in een tovermiddel. Wat voor tovermiddel? Een eenvoudige verrassing uit het hart, te hooi en te gras door de week heen gestrooid."

Dit doen we nu voor het derde jaar. Je kunt je voorstellen dat dit echt heel erg leuk is. Iedereen heeft een lootje en diegene mag je de hele maand verwennen. Soms is het best moeilijk om wat te bedenken, maar wel erg leuk om te geven.
Deze keer heb ik ervoor gekozen om vooral zelf dingen te maken. Leuk om te doen en leuk om te geven. Ik ben heel benieuwd wat m'n collega ervan zal vinden.
Ik weet niet zeker of er collega's zijn die af-en-toe mijn blog lezen, vandaar dat ik nu niet kan laten zien. Terwijl ik dat wel heel graag zou willen, want ik vind het zelf erg leuk. In januari onthullen we wie wie had. Dan zal ik alles laten zien.

Nu kan ik wel mijn wintermandala laten zien. Hij is nu echt af. Vanmorgen de oogjes van 2 sneeuwmannen erop gemaakt. Ik kon niet zo goed door de knieën om kraaltjes uit het kastje te pakken, dus die heeft DH vanmorgen voor me gepakt.

De eerste sneeuw is gevallen, dus hij mag nu officieel hangen. Jammer dat de sneeuw ook alweer weg is, maar hopelijk komt er meer.
5 December viel hier de eerste sneeuw. Wat een feest. Dat was een mooi cadeau van de Sint. Onze meiden vonden het ook fantastisch. Direct naar buiten.

Oja, ik zal jullie onze kerstboom nog even laten zien. We hebben elk jaar een rood/witte boom, alleen het eerste jaar ofzo een helemaal rode. Nu voor het eerst een helemaal witte, op 2 ballen na (de eerte kerstballen van onze dochters) We vinden hem zelf erg mooi geworden. Daar ben ik gistermiddag lekker mee aan de slag geweest. Heerlijk was dat. DD1 was lekker in de sneeuw aan het spelen en DD2 hielp mij mee. Ze heeft ook een kerstboompje voor zichzelf en haar zus versierd. Dat is wel een rode. Ook die vind ik erg mooi.

 

 Voor nu, een fijne zondag nog. Ik ga straks nog even met m'n lappies aan de slag.

Liefs van Janien